آزمایش فروگرافی مستقیم (DRF) در شناسایی ذرات درشت آهنی روش کارآمد و سودمندی است. در این آزمایش نمونه روغن از دو میدان مغناطیسی عبور داده میشود. همانطور که در شکل زیر مشاهده شد، ذرات بزرگتر از 5 μm یا (DL) زودتر توسط میدان مغناطیسی شکار شده و در ادامه، ذرات کوچکتر از 5 μm یا (DS) به میدان مغناطیسی دستگاه آزمایش جذب میشوند.
آزمایش فروگرافی مستقیم تراکم ذرات آهنی بزرگ (DL) و کوچک (DS) را شناسایی میکند و سپس به کمک رابطه زیر:
IS=(DL-DS)×(DL+DS)
شاخص پیشرفتگی فرسایش [Index of Severity] یا IS محاسبه میشود.
آزمایش DRF تراکم ذرات آهنی را در دو محدوده اندازهای بزرگ DL و كوچك DS شناسایی میکند و سپس به کمک این دو پارامتر، شاخص پیشرفتگی فرسایش یا IS به این روش محاسبه میشود:
IS=(DL-DS)×(DL+DS)
تحلیل نتایج آزمایش DRF
مقایسه نمودارهای حاصل از تغییرات DL و DS، در ریشهیابی وقوع فرسایش سودمند است. به عنوان مثال در شکل زیر افزایش DL به همراه بیشترشدن اختلاف آن با DS نشاندهنده نوعی فرسایش در تجهیزات مرتبط با سیستم روانکاری است و رشد DL بدتر شدن وضعیت فرسایش را نشان میدهد. اما افزایش همزمان DL و DS و کمترشدن اختلاف آنها به معنای تولید بیش از حد ذرات کوچک آهنی به دلیل وقوع خوردگی شیمیایی در سیستم است.
اما در تصویر زیر افزایش همزمان DL و DS و کاهش اختلاف آنها به معنای تولید بیش از حد ذرات كوچك آهنی به دلیل وقوع خوردگی شیمیایی در سیستم است.
لازم به اشاره است که این آزمایش نسبت به ذرات غیر آهنی مانند برنج، برنز، آلومینیوم، سرب، فولاد ضدزنگ و اکسید آهن بیاثر میباشد؛ پس فروگرافی مستقیم به تنهایی قادر نیست همه ذرات موجود در نمونه روغن را شناسایی کند.